PERFUEL

De oplettende kijker weet dat ik before / afters zelden tot nooit post. Al niet eens echt van mezelf, laat staan van personen die ik begeleid. Vandaag bij grote uitzondering voor het eerst een before / after.

Of eigenlijk gewoon een toen / nu. (Want after is ook zo wat. We zijn nog lang niet klaar, dat zijn we nooit. Vitaliteit en gezondheid kennen geen eindstation, althans, ik heb nog geen enkeltje naar CS Ultimate Health weten te bemachtigen. Meer een soort van nomadisch bestaan dat sneller rondtrekt dan jij. En als je niet oplet en ze niet bijhoud ben je het weer kwijt.)

Een before / after staat allesbehalve garant voor ongezond / gezond, ongelukkig / gelukkig, slecht bezig / goed bezig. Maar ik snap het. De foto maakt al het harde werk meetbaar, of beter gezegd: toonbaar. Je kunt aan de buitenwereld laten zien waar jij al die tijd zo hard voor gewerkt hebt. Een foto zegt meer dan duizend woorden.

Maar eigenlijk schieten er ook een hoop tekort. Waardoor ik zo tegen de before / after foto’s ben.

Voor gezondheid en geluk is meer nodig en spelen tal van andere peilers een rol die in een foto niet direct over te brengen zijn. Zo kun je, gefocust op simpele zaken als een after-foto, je gewicht, of je bikini en tan waarin je moet shinen op ibiza stilzwijgend voorbij gaan aan de factoren die misschien wel veel belangrijker zijn voor jouw gezondheid en geluk.

Ik ben trots op iedereen die op een gegeven moment besloten heeft zijn of haar carrière als couchpotato in de wilgen te hangen, bewuster te gaan eten en vooral meer is gaan bewegen. Been there. Ik heb ook een flink 3 jaar doorzitplekken op mijn derrière gehad van het vooral niet een meter teveel bewegen. En ik kijk ook zo nu en dan nog eens terug naar de foto’s van toen. Absoluut niet vol afschuw. Een before / after zou voelen als het krenken en afkeuren van die fase in mijn leven. Maar ik heb toen toch ook zoveel geleerd.

En begrijp me niet verkeerd, trots mag je wezen. Juist, graag, absoluut! Maar het moet niet om de before / after foto’s gaan of daar van afhangen. Social media staat vol met before / afters waarvan ik van sommige betwijfel of de after nou is wat het zijn moet. Niet omdat het lijf wel of niet prachtig genoeg is, maar omdat er momenteel op een verkapte manier weer veel te veel verstoorde en gestoorde relaties opbloeien tussen persoon en voeding en persoon en zelfbeeld. En er gezocht wordt naar waardering en erkenning via en middels dit soort geneuzel genaamd socialmedia. #beforeafter #debesteversievanjezelf

Het kosten wat kost proberen te bereiken van een (soms iet wat te en soms véél te laag) vetpercentage en dit met nog meer daadkracht proberen vast te houden, is niet ineens anders dan andere stoornissen als er rare verknipte relaties met pebaalde voeding en/of het lichaam ontstaan, alleen omdat het totale lichaamsgewicht hoger ligt vanwege de aanwezige spiermassa bijvoorbeeld.

En nogmaals, ik zeg sommige, niet iedereen, niet allemaal, niet elke before / after… En sterker nog, het is slechts een gevoel want ik kan niet achter de Instagram-accounts kijken. Maar het is een sterk, naar gevoel dat me zo nu en dan bekruipt bij het zien van zulke Posts.

Iemand kan zo gaande een proces sterk het beeld van de realiteit verliezen, zich wanen in een wereld vol klootzakken genaamd calorieën, onbewust doelen aanscherpen en bijstellen zonder stil te staan bij wat er al bereikt is en nooit maar dan ook nooit eens tevreden zijn. Oh en ik snap het en zei het al eerder. Een before / after is eigenlijk meer een tussenstop, even checken waar je staat. Maar kijk je vooral ook goed naar hoe je je echt voelt? En niet lauter naar de verstreken tijd in verhouding tot het gemaakte verschil? Ben je tevreden met hoe je functioneert, voel je je écht fit? Of ben je eigenlijk hartstikke uitgeput? Hoe is het met je sociaal-leven? Durf je nog oreo’s te eten? Hoe is het met die darmen van je? Slaap je goed? Wordt je uitgerust wakker? Herstel je van je training zoals het hoort? En die vage allergieën en klachten? Hoe zit het daar mee? En al die andere zaken die jou écht gelukkig maken? Verlies je die niet uit het oog?

Ja? Nee? Ok, dan nu terug naar betreffende toen / nu foto.

Ik heb dit plaatje al sinds vrijdag in mijn bezit met de toestemming te delen, maar had nog altijd niet de juiste woorden gevonden om het gevoel over te brengen. Dit is iemand waar ik mega trots op ben. Die me al haar vertrouwen heeft gegeven en dat elke dag weer doet. Waarmee ik train, praat, vraag, uitleg, die haar intoleranties en allergieën langzaam maar zeker de baas wordt, energie voor 10 heeft, fitter is dan de meeste 20-jarige Amsterdamse, en leert om zelf de baas te zijn en ook te blijven. Mentaal en fysiek.

Sorry voor het langdradige gezeur, hier een foto van een aardappel. Oftewel, een couchpotato.

Before: Laska @ Tovmasjan weightlifting competition.
After: Laska a couple hours later being couchpotato.