PERFUEL

Foto waar het allemaal om te doen was. Een effect wat me deed beseffen hoe sterk de invloed van Social media is en hoeveel woorden een simpele foto teweeg kunnen brengen. “Anorexia”, “veel te mager en ongezond”,  en “obsessief” waren een aantal reacties op basis van deze foto en bijbehorend voedingsdagboek wat ik bijhield voor http://www.ilovehealth.nl

Iets wat ik elke ochtend tegenkom, mijn spiegelbeeld, is voor de één een gepasseerd stadium en voor de ander een extreme waar ze zich nooit zou willen of kunnen bevinden, maar voor mij de normaalste zaak van de wereld en alledaagse kost.

Ik vind mezelf niet extreem, dat zou gek zijn. Ik eet veel, gezond en vooral bewust. Ik tel 171 verticale centimeters en 69kg.  Ik besef me wel terdege dat ik niet voldoe aan het profiel van een doorsnee Nederlandse vrouw, de mediaan wat betreft sport, voeding en lifestyle. Maar zelf bewonder ik bijvoorbeeld de lijven van de aller grootste Crossfit namen. Niet omdat ik dit écht mooi vind in de zin van dat ik nu zo’n lichaam wil, maar de moeite, tijd en pijn die het kost zoiets te bereiken dat bewonder ik. En als zo’n lijf garant staat voor trainingstijd, -ervaring en een scala aan skills op gebied van Crossfit, dan zou ik er vandaag nog een moord voor doen.

Doordat ik me dagelijks omgeef met rete fitte mensen, zowel op Social media als in het dagelijks leven is dit voor mij de standaard. Een 5 jaar geleden had ik mijn huidige zelf wellicht ook als extreem omschreven. Maar wat is extreem en wat is normaal? Ik kan nu allerlei voorbeelden gaan noemen en smijten met dingen die ik extreem vind, maar dat is dus mijn perceptie van extreem. Omdat mijn perceptie van normaal door een doorsnee vrouw als extreem wordt ervaren, is mijn perceptie van extreem dus uber extreem.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen. Dus ik als extremiteit draag mijn steentje bij aan dat gene wat normaal wordt bevonden.

De kortzichtigheid en onwetendheid omtrent een duurzame gezonde lifestyle en bijbehorende zaken zoals bijvoorbeeld voedingssuppletie zijn een extra drijfveer hier over te blijven schrijven. Ik snap dat ik enkel mensen aantrek die dit in eerste instantie interesseert.

Maar misschien moeten we af van het idee dat supplementen rare pillen zijn terwijl men wel naar de huisarts blijft lopen voor smeersels, pillen en drankjes voor de minste of geringste griep en allergie. Men moet inzien dat gezonde voeding, beweging en suppletie de kern van de problemen kan aanpakken waarvoor men zo graag de verantwoordelijkheid in handen van de artsen en farmacie legt. De laatste is daarin een partij die letterlijk over lijken gaat en maar al te veel baat heeft bij iemands miserabele ongezonde leven.
Misschien moet men nu heel snel gaan inzien dat de verantwoordelijkheid voor een duurzame gezonde levensstijl en de verantwoordelijkheid voor geluk volledig in eigen hand liggen.

Ik weet dat ik topfit en gezond ben. Het is het contrast en de negativiteit niet eens naar mij als persoon maar naar een hele gezonde beweging die me lichtelijk kots neigingen geeft.

Voor de gene die zich afvragen wat ik allemaal wel niet eet in een week, of hoe ik eruit zie in mijn ondergoed; voila’tjes.

Ik hield een week mijn trainings- en voedingsdagboek bij voor I Love Health en daar is het uitgebreide verslag te lezen.

ps. De paar negatieve reacties op de pagina van I Love Health liegen er niet om maar deze doen mij eraan herinneren hoeveel bekrompen- en onwetendheid er nog heerst als het gaat om sport, voeding, suppletie en gezondheid. Mijn drijfveer om te blijven schrijven over onderwerpen waarvan de gemiddelde nederlander, maar ook de beginnende fanatieke sporter geen of te weinig weet heeft. Mensen, ik ben de laatste met anorexia en eet voor 3 weeshuizen als het even meezit. Supplementen en rare voedingsgewoontes? Ik kan het jullie ook niet kwalijk nemen.

Ik kan me nog herinneren dat ik géén krachttraining deed en ik de buurjongen met zijn proteineshake in het zelfde hokje plaatste als anabole-steroïde-gebruikers. Mijn oma denkt er waarschijnlijk nog steeds zo over. Ik ben inmiddels ruim 5 jaar in de running om met de kennis en kunde te kunnen werken en coachen zoals ik doe. Ik weet wat ik doe, ik heb hiervoor geleerd, ik ken mijn lijf als geen ander. Ik til zonder moeite 130kg van de grond en weeg met mijn 171cm maarliefst 69kg.

Over mezelf, mijn gezondheid of mijn lijf twijfel ik niet. Over de manier van verwoorden wel. Misschien ben ik niet veelomvattend genoeg geweest en niet genoeg uitgelegd waarom ik bepaalde dingen doe zoals ik ze doe. Voor de gene die hier naar benieuwd is stel ik voor mijn blogs te lezen en volgen, ik geef je hier met liefde een kijkje in en vragen staat vrij. Voor de gene die er absoluut niks van willen weten, even goeie vrienden. We zijn niet allemaal hetzelfde, we hebben niet allemaal het zelfde doel en dat is maar goed ook. Jullie willen niet worden zoals ik ben? Don’t worry, dan gaat dat ook écht niet gebeuren.

Voor de gemiddelde Nederlander ben ik extreem, ik weet dit, ook mijn vrienden beschrijven mij als extreem. Als extreem chaotisch, extreem gemotiveerd en extreem AWESOME. x